Gemankeerde spitsen: Gerald Sibon

Heerlijk. Gerald Sibon is 'on a role'! Drie treffers in vier potjes voetbal. Dat betekent straks meer dan 20 doelpunten aan het einde van het seizoen. Althans, dat hoop ik. Wat zou het voor ons gemankeerde spits-liefhebbers prachtig zijn als er een topschutterslijstje 2007/2008 onstaat met (bijvoorbeeld) deze volgorde:

1) Donny de Groot - 26 treffers
2) Gerald Sibon - 24 treffers
3) Danny Koevermans - 23 treffers

Tuurlijk, het zal vast ook een lijstje worden met Blaise N'Kufo en Roy Makaay, maar ik mag dromen... Toch?? Goed, terug naar Geraldinho zoals de lange clubhopper gekscherend - of zou hij het zelf geloven - wordt genoemd. Geraldinho is niet eens zo slecht gekozen, want deze snaak heeft best veel techniek. Dat werd gelukkig weer eens duidelijk toen Excelsior op de pijnbank werd gelegd; afgelopen weekend. Want de goals die Sibon maakte, waren van grote klasse. Bovendien - en dat vond ik van alle wedstrijden tot nu toe - is Sibon ECHT balvast. En kan hij goed kaatsen.

Ik denk dat niet elke Heerenveen-fan het me in dank zal afnemen, maar van mij mag Afonso Alves wegblijven. Sibon gaat geschiedenis schrijven. Misschien is bovenstaand lijstje dan straks wel realiteit!

Gemankeerde spits: Donny de Groot

Halleluja! Daar stond ie plotseling. Niet verwacht en toch gekomen: Donny de Groot. Alleen z'n voornaam is al geniaal doeltreffend. Je ziet 'm opgroeien. Utrechtse volkswijk - bokkenbuurt of hooggraven - matje in de nek en stekels bovenop, iets te dik en dan op het fietsje naar het stadion van de FC. Liefst op Bunnikside naar het voetbal kijken. Voorbestemd om bij de amateurs in de marge te spelen en dan toch: speler van de plaatselijke trots. In zijn eerste drie seizoenen bij het eerste elftal van FC Utrecht speelde hij 5 wedstrijden en scoorde hij niet.

Om vervolgens in 46 wedstrijden Eerste Divisie 39 keer te scoren! Luister, dan kan je gewoon doelpunten maken. Maar wat een glorieuze terugkeer naar het nest moest worden, werd een deceptie. Veelal invalbeurten, 5 treffers en vertrek bij Utreg. Daarna scoorde Donny wat doelpunten voor laagvlieger RBC en was hij op Cyprus en in de (inmiddels) GOuden Gids Divisie wel weer het mannetje met de neus voor de goal.

Daarom haalde De Graafschap 'm terug na promotie naar de Eredivisie. Als vervanger van collega gemankeerde spits Van de Beukering. Volgens mij werd Donny gehaald zonder al teveel hoop. Iedereen hoopte op Berry Powell, de scherpschutter van de Gouden Gids. Maar Donny werd Don en maakte vier doelpunten in de eerste drie wedstrijden. Vol zelfvertrouwen en toch bescheiden. Als Powell nu ook nog opstaat en gaat vlammen, dan heeft De Graafschap plotseling Tubbs en Crocket in de aanval staan. Donny de Groot vergelijken met Don Johnson; mag dat? Tuurlijk, beide geen toppers en desondanks bepalend aanwezig. Ik geniet...

Gemankeerde spitsen: Adriano

Feest. Daar draait het om in het nog jonge leven van Adriano. De Braziliaanse spits stond tot vorig seizoen feitelijk garant voor doelpunten. Hij koppelde zijn scorend vermogen aan een enorme kracht. Daarvoor oogste hij veel lof. Hij werd een vaste waarde in de selectie van de Brazilianen. Stond met zijn hoofd prominent op de cover van het briljante spel Pro Evolution Soccer. Het kon niet op. Dat vond samba Aadje zelf ook en hij werd vervolgens meer feestend en geblesseerd (ziet u de link?) aangetroffen dan lekker voetballend. Steeds zwaarder ook. De doelpuntenproductie volgde de omgekeerde route en de teller bleef steken op 5 vorig seizoen.

Resultaat: van prachtaanvaller tot gemankeerde spits.

Maar... redding is nabij. Want Valencia wil Adriano aantrekken en koppelen aan Rafael van der Vaart. Rafael, die spitsen beter kan laten spelen, Rafael, die zelf weet hoe het is om te zwaar te zijn en daartegen te strijden. Wauw. Ik hoop dat beide transfers doorgang vinden. Real en Barca; kijk maar uit.

Gemankeerde spitsen: pinchhitter gezocht

Elke ploeg - en zeker elke topclub - heeft de afgelopen tijd de mond vol over de behoefte aan een pinchhitter. Zo'n spits die je inbrengt als de wedstrijd op slot zit en je 'iets' (volgens mij is iets altijd een doelpunt in dit geval) wilt forceren of als je met 1 doelpunt verschil achterstaat. Het grote zoeken is in volle gang op dit moment. Probleem is vaak dat echte topspitsen zich niet lenen voor de rol van pinchhitter. Zij willen gewoon spelen. In de basis staan. Anders komt er alleen maar ontevredenheid. Voorbeelden te over: Koevermans, Gudjohnson en toch ook Pierre van Hooijdonk in zijn nadagen.

Mij maakt die zoektocht naar pinchhitters alleen maar vrolijk. Want vanwege het bovenstaande doen steeds meer ploegen een beroep op een gemankeerde spits of een spits op leeftijd (en leeftijd is ook vaak een mankement. Zie opnieuw Pierre van Hooijdonk!). Koevermans was zo'n gemankeerde aanvaller, maar hij maakte dankzij het niveau van zijn medespelers de stap naar verbetering. Vennegoor had zo'n pinchhitter kunnen zijn - en is dat ook voor Oranje - maar hij is feitelijk te goed. Al oogt dat niet altijd zo.

Ajax haalde zijn pinchhitter uit Spanje: de bijna 36-jarige Ismael Urzaiz. Getekend hoofd, net geopereerd en de afgelopen twee seizoenen bij elkaar opgeteld goed voor de helft van het aantal goals dat Huntelaar per seizoen maakt. PSV heeft geen pinchhitter en die van vorig jaar (Kluivert) oogste slechts hoon en gelach. Feijenoord haalde Michael Mols terug van pensioen. Mols, in vier seizoenen bij elkaar opgeteld goed voor het aantal treffers dat Roy Makaay in een slecht seizoen maakt. Als ik dan heel krom wil redeneren doet AZ het toch het allerbeste, want als Koevermans (gedwongen) blijft dan beschikken de Alkmaarders over een pinchhitter die er vorig jaar meer dan 20 inlegde en zich opwerkte tot international.

Had ik al gezegd dat het een mooi seizoen lijkt te worden? Trouwens: Samaras zoekt nog een nieuwe club.

Vieri vs Maximo Park

Christian Vieri. Gemankeerde spits? In mijn optiek meer geweldenaar. Held. Superspits. Al geldt dat de laatste jaren misschien in mindere mate. Toch blijft Vieri een held. Volgens mij bibberde elke centrale verdediger en elke doelman als hij Vieri op het wedstrijdformulier aan de zijde van de tegenstander ontdekte. Een sterke en grote aanvaller die tegelijkertijd ook gracieus en stylish is, heeft mijn support. Misschien dat AZ's Pelle ook zo'n speler kan worden. Ik moest wel direct aan Vieri denken.

Maar waarom Maximo Park? Waarom deze Britse arty popneuzen? Een beetje vanwege het veelzijdige en spannende dat ik zowel Vieri als deze band toedicht. Een album van Maximo Park is als Christian Vieri in de basisopstelling: er gaan mooie dingen gebeuren! Maar vooral vanwege het nummer Books from boxes dat ik zo tof vind dat het twee keer achter elkaar in mijn iPod staat. Een soort zelfgefikste repeat... Dit nummer koppel ik een-op-een aan Vieri. Maarliefst 13 (!) clubs hebben Christian Vieri onder contract gehad. Al dat verhuizen! Al dat in- en uitpakken! Wat zou Vieri eigenlijk voor leesvoer hebben?

Van Bommel vs Smashmouth

Korte gedachte die ik gisteravond had toen ik las dat Van Bommel officieel is gewaarschuwd vanwege zijn (te?) felle spel: Smashmouth! Wat? Nou. Smashmouth. Die zonnige, niks-aan-het-handje zomerpoppers met te dikke buiken, te harige onderarmen en liedjes die vervliegen als factor 4 in de volle zomerzon. Twee keer deden ze een serieuze gooi naar succes. Met de Monkees-cover I'm a believer uit de film Shrek en met het hitje Why can't we be friends.

En dankzij dat tweede nummer dacht ik gisteren aan de ogenschijnlijk onmogelijke combi van Mark van Bommel en Smashmouth. Ik had namelijk een beeld, een visioen zo je wil. Ik zag een compilatie van Van Bommels' overtredingen, opnaai-acties en heerlijk assertieve pressie. En als begeleidingsmuziekje niks anders dan Smashmouths' tong-in-wang zomerhit. Binnenkort op Youtube?

Gemankeerde spitsen: Milan Baros

Wat? Milan Baros als gemankeerde spits? Ik verwacht kamervragen. In elk geval in mijn eigen huiskamer als ik voetbalminnende vrienden op bezoek heb de komende tijd. Want Baros heeft stijl, beschikt over een hele aardige techniek en speelt bij aansprekende ploegen. Bovendien, denk ik persoonlijk, hebben de meeste liefhebbers hun beeld van Baros beperkt tot die zinderende optredens die hij gaf tijdens Euro 2004. Niemand sierlijker, doortastender en gevaarlijker als Milan Baros.

Bovendien vormde hij een geniaal duo met Jan Koller. Beauty & the beast. Maar Milan scoorde op dat ene Europese toernooi net zoveel als gedurende de meeste complete seizoenen die hij speelt. Even enkele statistieken: 4 1/2 seizoen Liverpool (18 goals) en anderhalf seizoen Aston Villa (9 goals).

Maar het tij lijkt te keren... 12 wedstrijden voor Olympique Lyon leverden in de tweede helft van seizoen 2006/2007 4 treffers op; hetgeen ertoe zou kunnen leiden dat Milan dit seizoen zelfs op een seizoenstotaal boven de 10 uitkomt. Het verheugende nieuws is dat de Tsjech in de openingswedstrijd van 5 augustus direct het net vond en daarmee 1 op 1 loopt. Direct zijn beste statistieken ooit. Misschien een idee om te stoppen op het hoogtepunt?

Dirk Kuijt vs Fountains of Wayne

Dirk Kuijt. Of... Dirk Kuyt. Want, inderdaad, ook Dirk ontkomt niet aan globalisering. En dus is in een eerder stadium van zijn carriere - met het oog op de toekomst, dat heet anticiperen - de ij getransformeerd tot een y. Doet het beter in het buitenland... Net als Dirk zelf trouwens. Hij doet het lekker. Doet lekker mee, zou je kunnen zeggen. en zo gewoon gebleven, ook. Althans, dat roepen veel mensen. Eerlijk gezegd, zou ik het niet weten. Ik ken Kuijt ehm... Kuyt alleen van tv. En daar komt ie best gewoon over. Best zichzelf. Of anders geformuleerd: Kuyt is geen Beckham.

Waarom dan geen Kuijt vs Frans Bauer? Immers, Frans is toch ook zo gewoon gebleven. Zegt men. Omdat ik aan Katwijkse Kuyt moet denken als ik het schitterende Hackensack van gitaarpoppers Fountains of Wayne draai. Hackensack, een plaatsje in smalltown USA, is een beetje Katwijk. Al ligt het - vermoedelijk - niet aan zee. Het nummer Hackensack zelf gaat overigens over een beroemdheid die oorspronkelijk uit Hackensack komt, maar inmiddels vooral in Hollywood en LA hangt. Ze wordt bezongen door een ietwat loserige gast die z'n dagen in Hackensack slijt. Boodschap: hoe beroemd ook, je bent altijd welkom in Hackensack. En zo - via een enorme U-bocht - komen we weer bij Dirk Kuijt met een Y. Want onze Dirk blijft altijd welkom in Katwijk. Of KatwYk, als hij dat liever zou willen.

Just Jack vs Robin van Persie

Tuurlijk ben je als Arsenal-supporter eventjes teleurgesteld als Thierry Henry vertrekt. Dat mag best. Tuurlijk, Dennis Bergkamp is er ook al niet meer. Maar, zien jullie het licht dan niet, beste Arsenal-supporters?! Het licht straalt en heeft een naam: Robin van Persie. Robins' glory days zijn aangebroken en dat gaat Arsenal heel wat opleveren. En zeg nou zelf: leverde de geniale Henry de afgelopen jaren bekers en landstitels? FA Cups? Charity Shields? Nee.

Het lichtvoetige, goedvoelende Glory days van hippe songwriter Just Jack past als een voetbalschoen om de voet van Van Persie. Het Engelse accent, het heerlijke lome bal-aan-de-voet-dribbel-tempo en de tekst. Het klopt gewoon. Prepare to be amazed. It's just another one of those glory days. Juist, prepare to be amazed, dat geldt zeker voor iedereen die Arsenal een warm hart toedraagt.

Gemankeerde spitsen: Matthew Amoah

Tot een paar jaar terug bezocht ik soms het Vitesse-stadion. Niet omdat het 'mijn' club is, maar omdat ik via via op business-seats terecht kwam. En als was dan niet mijn club, ik genoot er best van. Vooral de paar keer dat Matthew Amoah de spitspositie innam. We hebben het hier over all time Vitesse-topschutter en Ghanees international Matthew Amoah! Vooral het feit dat hij Ghanees international was, fascineerde en bevreemde me op de momenten dat ik hem zag spelen. Of spelen... Op het veld staan, was een betere omschrijving.

Toch was het anders dan met andere gemankeerde spitsen: ik zag Matthew diverse keren scoren. En nog best knappe doelpunten ook. Maar nooit dacht ik: die zal de stap zetten naar een betere club dan Vitesse. Tot hij na een heel behoorlijke eerste seizoenshelft - dat moet gezegd- in het seizoen 2005/2006 naar Dortmund kon en ging. Tekenend was dat de Vitesse-aanhang niet rouwig was om hun topscorer te laten gaan.

Anderhalf jaar Bundesliga hebben hem bij mij stukken legendarischer gemaakt. Vooral omdat Amoah in die periode nooit tot scoren kwam. In nog geen geen twintig optredens wekte hij vooral de indruk verloren te zijn. Nu keert hij terug in Nederland, bij NAC Breda. Eerlijk gezegd vrees ik voor het aantal van 4 a 5 seizoenstreffers, maar ik hoop op meer. Te optimistisch? Hoop doet leven; dat geldt zeker voor Amoah.

Royston Drenthe vs Wolfmother

Je zou bij Drenthe eerder hiphop verwachten? Dancehall? R&B? Wat afgezaagd. Nee, als ik aan Royston op het veld denk, dan denk ik aan de eerste minuut van Joker and the thief van Wolfmother. En andersom trouwens. Als ik Joker and the thief hoor dan zie ik Drenthe dravend en acties makend over het veld scheuren.

Let wel! Het gaat alleen om de eerste minuut. Die zestig seconden zijn instrumentaal en rocken met een kadans en dynamiek die prachtig bij Royston passen. Je ziet 'm gewoon die rushes maken en die slingervoorzetten voor de goal van tegenstander lanceren.

Overigens sluit de titel Joker and the thief op dit moment in mijn optiek prachtig aan bij de hype rondom Drenthe. Waarbij Royston als een joker wordt gekgemaakt. Wie de thief dan is? Of the thieves? In elk geval zaakwaarnemende types die geld ruiken en clubs die zo'n jonge speler toch primair als financiele versterking zien. Ik hoop dat Drenthe nog minimaal een jaar in de Eredivisie over het veld rockt.

Gemankeerde spitsen: Rossini

In de rubriek gemankeerde spitsen zou ik eigenlijk de complete voorhoede van FC Utrecht, seizoen 2006/2007, kunnen beschrijven. En dan doel ik vooral op de spelers die het label spits op zich hebben geplakt of hebben geplakt gekregen. Bijvoorbeeld Robin Nelisse. De spits die geen belangrijke doelpunten maakt. Kijk de statistieken er maar op na. Robin scoorde en scoort al niet echt veel. Maar zijn goals tegen topclubs en subtoppers zijn ook schaars. En je kunt wel scoren tegen degradatiekandidaten, maar tegen de grote jongens dien je er eveneens te staan!

Over Ali B(ousaboun) wil ik het niet eens hebben. Die driftige draver had met wat minder geluk bij de amateurs gespeeld en kan nu fortuin maken in een letterlijk voetbal-MEKKA. Nee, het gaat me om Guiseppe Rossini. Als je die naam leest of hoort, denk je al: Parma, Atalanta Bergamo of Napoli. Nou goed, Bari misschien zelfs. En laat Guiseppe daar nu juist geboren zijn. In Bari! Maar hij is Belg qua nationaliteit en speelt bij de echt Hollandse club FC Utrecht.

Hij is lang, hoekig en voorzien van een fikse oorpartij. Hollands zou ik bijna zeggen en daarmee weer wel op z'n plek bij Utreg. En in mijn optiek een typische Eerstedivisie HERSTEL Gouden Gidsdivisie HERSTEL Jupiler League (divisie???) spits. Zou toch ook voelen als thuiskomen voor een Belg: de Jupiler League.

Rossini heeft in 25 wedstrijden - veelal als invaller - vooral bewezen dat hij in elk geval geen scorende spits is. Februari 2007 maakte hij zijn enige treffer als prof tegen NEC. Gelukkig - en dat meen ik - was het geen wonderschone goal. Want ik hou juist van gemankeerde spitsen. Niet van geniale glijers en supersierlijke spelers, maar van bonkige, hoekige, knokige aanvallers, die regelmatig zitvlees kweken op de bank. Tuurlijk, ze mogen ook WEL veelscorend zijn en zelfs belangrijk. Want Piet Keur, Peter Houtman, Luca Toni en Peter Crouch vormen buitencategorie in deze categorie. En toch - of juist daarom - gun ik Guiseppe een lange, ellenlange loopbaan. Met vele invalbeurten en vooruit... vele intikkers. Soms ook per ongeluk, via zijn schouder, neus of rug. Moet lukken!

Maduro vs Kanye West & Daft Punk

Hedwiges Maduro. Er zijn mensen die zijn naam poetisch noemen. Ik hoor niet bij die mensen. Maduro (spreek uit: madoeroe of maduurooo) gaat nog, maar Hedwiges... Nee, dat vind ik meer een straf van zijn ouders. Ik ken iemand die De Beer als achternaam heeft en wiens ouders hem vervolgens de voornaam Wil (!) gaven. Lees en spreek uit: Wilde Beer! Dat zijn geen blunders, maar gerichte straffen.

Aan zo'n voornaam kun je onderdoor gaan, maar het kan je ook sterker maken. Net als elke tegenslag in het leven. Zou dat het zijn bij Hedwiges? Na een rotseizoen bij Ajax bloeide hij weer op tijdens het jeugd-EK. Hij oogde sterker, wat sneller (al zal hij nooit een sprinter worden) en gewoonweg beter. Ik hoop dan ook dat Ten Cate dat inziet en dat Maduro belangrijk mag zijn voor zijn ploeg.

Kanye en Daft Punk reppen en rappen er al van op hun geniale track 'Stronger': What doesn't kill you makes you stronger! Maduro heeft zijn naam en een mindere periode overleeft en gaat dus vlammen in het seizoen 2007/2008. Kanye West trouwens ook...

Makaay vs Beth Orton

Het is met Roy Makaay als met Beth Orton. Beroemd voetvaller, redelijk beroemd muzikante. Maar toch nooit te vinden in de 'all time' wereldelftallen van de voetballerij en de popmuziek. Waarom niet, eigenlijk? Dat begint met een gebrek aan smoel. Letterlijk, bedoel ik. Roy heeft dat doodgewone, ietwat knoestige als je naar zijn gezicht kijkt en voor Beth geldt dat je haar gezicht keer op keer vergeet; al heb je haar zien optreden en bekijk je een cd-inlay. Sterker nog, ik vermoed dat je haar gezicht zelfs niet zou kunnen reproduceren als je een prominente poster op je muur plakte. Hmmm... dat valt bij Roy dan wel weer iets mee.

Maar de vergelijking gaat verder. Je ziet 'm de hele wedstrijd niet, maar als hij de bal heeft schiet Roy en vaak scoort hij dan ook nog. Cliche? Absoluut, maar zijn cliches niet cliche omdat ze kloppen?! Voor Beth geldt: soms hoor je haar een heel album niet en dan *patsboem* die stem! In sommige gevallen komt dat omdat Beth dan ook daadwerkelijk maar bijdraagt aan 1 nummer op een heel album. Ze is nogal van de samenwerking: live en op cd. Van Chemical Brothers tot William Orbit en van Ron Sexsmith tot Beck.

Haar eigen albums zijn soms ook als Roy: een heel album ruist lichtjes aan je voorbij en dan opeens scoort ze! Trouwens: de cd Trailer Park is voor mij zoals wedstrijd die Makaay namens Bayern Munchen tegen Ajax speelde en waarin hij de Amsterdammers eigenvoetig versloeg. Een prachtplaat en enorm doeltreffend.