In de rubriek gemankeerde spitsen zou ik eigenlijk de complete voorhoede van FC Utrecht, seizoen 2006/2007, kunnen beschrijven. En dan doel ik vooral op de spelers die het label spits op zich hebben geplakt of hebben geplakt gekregen. Bijvoorbeeld Robin Nelisse. De spits die geen belangrijke doelpunten maakt. Kijk de statistieken er maar op na. Robin scoorde en scoort al niet echt veel. Maar zijn goals tegen topclubs en subtoppers zijn ook schaars. En je kunt wel scoren tegen degradatiekandidaten, maar tegen de grote jongens dien je er eveneens te staan!
Over Ali B(ousaboun) wil ik het niet eens hebben. Die driftige draver had met wat minder geluk bij de amateurs gespeeld en kan nu fortuin maken in een letterlijk voetbal-MEKKA. Nee, het gaat me om Guiseppe Rossini. Als je die naam leest of hoort, denk je al: Parma, Atalanta Bergamo of Napoli. Nou goed, Bari misschien zelfs. En laat Guiseppe daar nu juist geboren zijn. In Bari! Maar hij is Belg qua nationaliteit en speelt bij de echt Hollandse club FC Utrecht.
Hij is lang, hoekig en voorzien van een fikse oorpartij. Hollands zou ik bijna zeggen en daarmee weer wel op z'n plek bij Utreg. En in mijn optiek een typische Eerstedivisie HERSTEL Gouden Gidsdivisie HERSTEL Jupiler League (divisie???) spits. Zou toch ook voelen als thuiskomen voor een Belg: de Jupiler League.
Rossini heeft in 25 wedstrijden - veelal als invaller - vooral bewezen dat hij in elk geval geen scorende spits is. Februari 2007 maakte hij zijn enige treffer als prof tegen NEC. Gelukkig - en dat meen ik - was het geen wonderschone goal. Want ik hou juist van gemankeerde spitsen. Niet van geniale glijers en supersierlijke spelers, maar van bonkige, hoekige, knokige aanvallers, die regelmatig zitvlees kweken op de bank. Tuurlijk, ze mogen ook WEL veelscorend zijn en zelfs belangrijk. Want Piet Keur, Peter Houtman, Luca Toni en Peter Crouch vormen buitencategorie in deze categorie. En toch - of juist daarom - gun ik Guiseppe een lange, ellenlange loopbaan. Met vele invalbeurten en vooruit... vele intikkers. Soms ook per ongeluk, via zijn schouder, neus of rug. Moet lukken!
Over Ali B(ousaboun) wil ik het niet eens hebben. Die driftige draver had met wat minder geluk bij de amateurs gespeeld en kan nu fortuin maken in een letterlijk voetbal-MEKKA. Nee, het gaat me om Guiseppe Rossini. Als je die naam leest of hoort, denk je al: Parma, Atalanta Bergamo of Napoli. Nou goed, Bari misschien zelfs. En laat Guiseppe daar nu juist geboren zijn. In Bari! Maar hij is Belg qua nationaliteit en speelt bij de echt Hollandse club FC Utrecht.
Hij is lang, hoekig en voorzien van een fikse oorpartij. Hollands zou ik bijna zeggen en daarmee weer wel op z'n plek bij Utreg. En in mijn optiek een typische Eerstedivisie HERSTEL Gouden Gidsdivisie HERSTEL Jupiler League (divisie???) spits. Zou toch ook voelen als thuiskomen voor een Belg: de Jupiler League.
Rossini heeft in 25 wedstrijden - veelal als invaller - vooral bewezen dat hij in elk geval geen scorende spits is. Februari 2007 maakte hij zijn enige treffer als prof tegen NEC. Gelukkig - en dat meen ik - was het geen wonderschone goal. Want ik hou juist van gemankeerde spitsen. Niet van geniale glijers en supersierlijke spelers, maar van bonkige, hoekige, knokige aanvallers, die regelmatig zitvlees kweken op de bank. Tuurlijk, ze mogen ook WEL veelscorend zijn en zelfs belangrijk. Want Piet Keur, Peter Houtman, Luca Toni en Peter Crouch vormen buitencategorie in deze categorie. En toch - of juist daarom - gun ik Guiseppe een lange, ellenlange loopbaan. Met vele invalbeurten en vooruit... vele intikkers. Soms ook per ongeluk, via zijn schouder, neus of rug. Moet lukken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten