Tot een paar jaar terug bezocht ik soms het Vitesse-stadion. Niet omdat het 'mijn' club is, maar omdat ik via via op business-seats terecht kwam. En als was dan niet mijn club, ik genoot er best van. Vooral de paar keer dat Matthew Amoah de spitspositie innam. We hebben het hier over all time Vitesse-topschutter en Ghanees international Matthew Amoah! Vooral het feit dat hij Ghanees international was, fascineerde en bevreemde me op de momenten dat ik hem zag spelen. Of spelen... Op het veld staan, was een betere omschrijving.
Toch was het anders dan met andere gemankeerde spitsen: ik zag Matthew diverse keren scoren. En nog best knappe doelpunten ook. Maar nooit dacht ik: die zal de stap zetten naar een betere club dan Vitesse. Tot hij na een heel behoorlijke eerste seizoenshelft - dat moet gezegd- in het seizoen 2005/2006 naar Dortmund kon en ging. Tekenend was dat de Vitesse-aanhang niet rouwig was om hun topscorer te laten gaan.
Anderhalf jaar Bundesliga hebben hem bij mij stukken legendarischer gemaakt. Vooral omdat Amoah in die periode nooit tot scoren kwam. In nog geen geen twintig optredens wekte hij vooral de indruk verloren te zijn. Nu keert hij terug in Nederland, bij NAC Breda. Eerlijk gezegd vrees ik voor het aantal van 4 a 5 seizoenstreffers, maar ik hoop op meer. Te optimistisch? Hoop doet leven; dat geldt zeker voor Amoah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten