Halleluja! Daar stond ie plotseling. Niet verwacht en toch gekomen: Donny de Groot. Alleen z'n voornaam is al geniaal doeltreffend. Je ziet 'm opgroeien. Utrechtse volkswijk - bokkenbuurt of hooggraven - matje in de nek en stekels bovenop, iets te dik en dan op het fietsje naar het stadion van de FC. Liefst op Bunnikside naar het voetbal kijken. Voorbestemd om bij de amateurs in de marge te spelen en dan toch: speler van de plaatselijke trots. In zijn eerste drie seizoenen bij het eerste elftal van FC Utrecht speelde hij 5 wedstrijden en scoorde hij niet.
Om vervolgens in 46 wedstrijden Eerste Divisie 39 keer te scoren! Luister, dan kan je gewoon doelpunten maken. Maar wat een glorieuze terugkeer naar het nest moest worden, werd een deceptie. Veelal invalbeurten, 5 treffers en vertrek bij Utreg. Daarna scoorde Donny wat doelpunten voor laagvlieger RBC en was hij op Cyprus en in de (inmiddels) GOuden Gids Divisie wel weer het mannetje met de neus voor de goal.
Daarom haalde De Graafschap 'm terug na promotie naar de Eredivisie. Als vervanger van collega gemankeerde spits Van de Beukering. Volgens mij werd Donny gehaald zonder al teveel hoop. Iedereen hoopte op Berry Powell, de scherpschutter van de Gouden Gids. Maar Donny werd Don en maakte vier doelpunten in de eerste drie wedstrijden. Vol zelfvertrouwen en toch bescheiden. Als Powell nu ook nog opstaat en gaat vlammen, dan heeft De Graafschap plotseling Tubbs en Crocket in de aanval staan. Donny de Groot vergelijken met Don Johnson; mag dat? Tuurlijk, beide geen toppers en desondanks bepalend aanwezig. Ik geniet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten