Gemankeerde spitsen: Gerald Sibon

Heerlijk. Gerald Sibon is 'on a role'! Drie treffers in vier potjes voetbal. Dat betekent straks meer dan 20 doelpunten aan het einde van het seizoen. Althans, dat hoop ik. Wat zou het voor ons gemankeerde spits-liefhebbers prachtig zijn als er een topschutterslijstje 2007/2008 onstaat met (bijvoorbeeld) deze volgorde:

1) Donny de Groot - 26 treffers
2) Gerald Sibon - 24 treffers
3) Danny Koevermans - 23 treffers

Tuurlijk, het zal vast ook een lijstje worden met Blaise N'Kufo en Roy Makaay, maar ik mag dromen... Toch?? Goed, terug naar Geraldinho zoals de lange clubhopper gekscherend - of zou hij het zelf geloven - wordt genoemd. Geraldinho is niet eens zo slecht gekozen, want deze snaak heeft best veel techniek. Dat werd gelukkig weer eens duidelijk toen Excelsior op de pijnbank werd gelegd; afgelopen weekend. Want de goals die Sibon maakte, waren van grote klasse. Bovendien - en dat vond ik van alle wedstrijden tot nu toe - is Sibon ECHT balvast. En kan hij goed kaatsen.

Ik denk dat niet elke Heerenveen-fan het me in dank zal afnemen, maar van mij mag Afonso Alves wegblijven. Sibon gaat geschiedenis schrijven. Misschien is bovenstaand lijstje dan straks wel realiteit!

Gemankeerde spits: Donny de Groot

Halleluja! Daar stond ie plotseling. Niet verwacht en toch gekomen: Donny de Groot. Alleen z'n voornaam is al geniaal doeltreffend. Je ziet 'm opgroeien. Utrechtse volkswijk - bokkenbuurt of hooggraven - matje in de nek en stekels bovenop, iets te dik en dan op het fietsje naar het stadion van de FC. Liefst op Bunnikside naar het voetbal kijken. Voorbestemd om bij de amateurs in de marge te spelen en dan toch: speler van de plaatselijke trots. In zijn eerste drie seizoenen bij het eerste elftal van FC Utrecht speelde hij 5 wedstrijden en scoorde hij niet.

Om vervolgens in 46 wedstrijden Eerste Divisie 39 keer te scoren! Luister, dan kan je gewoon doelpunten maken. Maar wat een glorieuze terugkeer naar het nest moest worden, werd een deceptie. Veelal invalbeurten, 5 treffers en vertrek bij Utreg. Daarna scoorde Donny wat doelpunten voor laagvlieger RBC en was hij op Cyprus en in de (inmiddels) GOuden Gids Divisie wel weer het mannetje met de neus voor de goal.

Daarom haalde De Graafschap 'm terug na promotie naar de Eredivisie. Als vervanger van collega gemankeerde spits Van de Beukering. Volgens mij werd Donny gehaald zonder al teveel hoop. Iedereen hoopte op Berry Powell, de scherpschutter van de Gouden Gids. Maar Donny werd Don en maakte vier doelpunten in de eerste drie wedstrijden. Vol zelfvertrouwen en toch bescheiden. Als Powell nu ook nog opstaat en gaat vlammen, dan heeft De Graafschap plotseling Tubbs en Crocket in de aanval staan. Donny de Groot vergelijken met Don Johnson; mag dat? Tuurlijk, beide geen toppers en desondanks bepalend aanwezig. Ik geniet...

Gemankeerde spitsen: Adriano

Feest. Daar draait het om in het nog jonge leven van Adriano. De Braziliaanse spits stond tot vorig seizoen feitelijk garant voor doelpunten. Hij koppelde zijn scorend vermogen aan een enorme kracht. Daarvoor oogste hij veel lof. Hij werd een vaste waarde in de selectie van de Brazilianen. Stond met zijn hoofd prominent op de cover van het briljante spel Pro Evolution Soccer. Het kon niet op. Dat vond samba Aadje zelf ook en hij werd vervolgens meer feestend en geblesseerd (ziet u de link?) aangetroffen dan lekker voetballend. Steeds zwaarder ook. De doelpuntenproductie volgde de omgekeerde route en de teller bleef steken op 5 vorig seizoen.

Resultaat: van prachtaanvaller tot gemankeerde spits.

Maar... redding is nabij. Want Valencia wil Adriano aantrekken en koppelen aan Rafael van der Vaart. Rafael, die spitsen beter kan laten spelen, Rafael, die zelf weet hoe het is om te zwaar te zijn en daartegen te strijden. Wauw. Ik hoop dat beide transfers doorgang vinden. Real en Barca; kijk maar uit.

Gemankeerde spitsen: pinchhitter gezocht

Elke ploeg - en zeker elke topclub - heeft de afgelopen tijd de mond vol over de behoefte aan een pinchhitter. Zo'n spits die je inbrengt als de wedstrijd op slot zit en je 'iets' (volgens mij is iets altijd een doelpunt in dit geval) wilt forceren of als je met 1 doelpunt verschil achterstaat. Het grote zoeken is in volle gang op dit moment. Probleem is vaak dat echte topspitsen zich niet lenen voor de rol van pinchhitter. Zij willen gewoon spelen. In de basis staan. Anders komt er alleen maar ontevredenheid. Voorbeelden te over: Koevermans, Gudjohnson en toch ook Pierre van Hooijdonk in zijn nadagen.

Mij maakt die zoektocht naar pinchhitters alleen maar vrolijk. Want vanwege het bovenstaande doen steeds meer ploegen een beroep op een gemankeerde spits of een spits op leeftijd (en leeftijd is ook vaak een mankement. Zie opnieuw Pierre van Hooijdonk!). Koevermans was zo'n gemankeerde aanvaller, maar hij maakte dankzij het niveau van zijn medespelers de stap naar verbetering. Vennegoor had zo'n pinchhitter kunnen zijn - en is dat ook voor Oranje - maar hij is feitelijk te goed. Al oogt dat niet altijd zo.

Ajax haalde zijn pinchhitter uit Spanje: de bijna 36-jarige Ismael Urzaiz. Getekend hoofd, net geopereerd en de afgelopen twee seizoenen bij elkaar opgeteld goed voor de helft van het aantal goals dat Huntelaar per seizoen maakt. PSV heeft geen pinchhitter en die van vorig jaar (Kluivert) oogste slechts hoon en gelach. Feijenoord haalde Michael Mols terug van pensioen. Mols, in vier seizoenen bij elkaar opgeteld goed voor het aantal treffers dat Roy Makaay in een slecht seizoen maakt. Als ik dan heel krom wil redeneren doet AZ het toch het allerbeste, want als Koevermans (gedwongen) blijft dan beschikken de Alkmaarders over een pinchhitter die er vorig jaar meer dan 20 inlegde en zich opwerkte tot international.

Had ik al gezegd dat het een mooi seizoen lijkt te worden? Trouwens: Samaras zoekt nog een nieuwe club.

Vieri vs Maximo Park

Christian Vieri. Gemankeerde spits? In mijn optiek meer geweldenaar. Held. Superspits. Al geldt dat de laatste jaren misschien in mindere mate. Toch blijft Vieri een held. Volgens mij bibberde elke centrale verdediger en elke doelman als hij Vieri op het wedstrijdformulier aan de zijde van de tegenstander ontdekte. Een sterke en grote aanvaller die tegelijkertijd ook gracieus en stylish is, heeft mijn support. Misschien dat AZ's Pelle ook zo'n speler kan worden. Ik moest wel direct aan Vieri denken.

Maar waarom Maximo Park? Waarom deze Britse arty popneuzen? Een beetje vanwege het veelzijdige en spannende dat ik zowel Vieri als deze band toedicht. Een album van Maximo Park is als Christian Vieri in de basisopstelling: er gaan mooie dingen gebeuren! Maar vooral vanwege het nummer Books from boxes dat ik zo tof vind dat het twee keer achter elkaar in mijn iPod staat. Een soort zelfgefikste repeat... Dit nummer koppel ik een-op-een aan Vieri. Maarliefst 13 (!) clubs hebben Christian Vieri onder contract gehad. Al dat verhuizen! Al dat in- en uitpakken! Wat zou Vieri eigenlijk voor leesvoer hebben?

Van Bommel vs Smashmouth

Korte gedachte die ik gisteravond had toen ik las dat Van Bommel officieel is gewaarschuwd vanwege zijn (te?) felle spel: Smashmouth! Wat? Nou. Smashmouth. Die zonnige, niks-aan-het-handje zomerpoppers met te dikke buiken, te harige onderarmen en liedjes die vervliegen als factor 4 in de volle zomerzon. Twee keer deden ze een serieuze gooi naar succes. Met de Monkees-cover I'm a believer uit de film Shrek en met het hitje Why can't we be friends.

En dankzij dat tweede nummer dacht ik gisteren aan de ogenschijnlijk onmogelijke combi van Mark van Bommel en Smashmouth. Ik had namelijk een beeld, een visioen zo je wil. Ik zag een compilatie van Van Bommels' overtredingen, opnaai-acties en heerlijk assertieve pressie. En als begeleidingsmuziekje niks anders dan Smashmouths' tong-in-wang zomerhit. Binnenkort op Youtube?

Gemankeerde spitsen: Milan Baros

Wat? Milan Baros als gemankeerde spits? Ik verwacht kamervragen. In elk geval in mijn eigen huiskamer als ik voetbalminnende vrienden op bezoek heb de komende tijd. Want Baros heeft stijl, beschikt over een hele aardige techniek en speelt bij aansprekende ploegen. Bovendien, denk ik persoonlijk, hebben de meeste liefhebbers hun beeld van Baros beperkt tot die zinderende optredens die hij gaf tijdens Euro 2004. Niemand sierlijker, doortastender en gevaarlijker als Milan Baros.

Bovendien vormde hij een geniaal duo met Jan Koller. Beauty & the beast. Maar Milan scoorde op dat ene Europese toernooi net zoveel als gedurende de meeste complete seizoenen die hij speelt. Even enkele statistieken: 4 1/2 seizoen Liverpool (18 goals) en anderhalf seizoen Aston Villa (9 goals).

Maar het tij lijkt te keren... 12 wedstrijden voor Olympique Lyon leverden in de tweede helft van seizoen 2006/2007 4 treffers op; hetgeen ertoe zou kunnen leiden dat Milan dit seizoen zelfs op een seizoenstotaal boven de 10 uitkomt. Het verheugende nieuws is dat de Tsjech in de openingswedstrijd van 5 augustus direct het net vond en daarmee 1 op 1 loopt. Direct zijn beste statistieken ooit. Misschien een idee om te stoppen op het hoogtepunt?